مقدار عایق‌کاری اجباری:
طبق قانون، تمام ساخت‌وسازهایی که در کشور انجام می‌شود باید مطابق مقررات ملی ساختمان باشد که در سال 1370 به تصویب رسیده است (مبحث نوزدهم این مقررات مربوط به انرژی و صرفه‌جویی در آن است) و اجرای آن از تیرماه 1381 اجباری شده است. بر اساس این مقررات، مقاومت حرارتی اجزای خارجی ساختمان نباید از حد معینی پایین‌تر باشد.
منظور از اجزای خارجی ساختمان، دیوارها و سقف‌هایی است که ازیک‌طرف با محیط داخل ساختمان و از طرف دیگر با هوای آزاد در تماس‌اند. بقیه دیوارها یا سقف‌ها مانند دیوارهایی که اتاق‌ها را از هم جدا می‌کنند با سقف‌هایی بین طبقات شامل این مقررات نمی‌شوند. برای تعیین حد مجاز مقاومت حرارتی اجزای خارجی، ساختمان‌ها را به چهار گروه تقسیم می‌کنند. این دسته‌بندی بر اساس موقعیت جغرافیایی، نوع کاربری، اندازه شهری که ساختمان در آن قرار دارد و زیربنای ساختمان انجام می‌گیرد. سپس میزان عایق موردنیاز در هر یک از این گروه‌های چهارگانه تعیین می‌شود.
رعایت این حداقل‌ها در ساختمان‌هایی که ازاین‌پس در مناطق شهری ساخته می‌شوند الزامی است و شهرداری‌ها که بر اجرای این مقررات نظارت دارند گواهی پایان کار را تنها در صورتی صادر می‌کنند که این موازین رعایت شده باشد؛ بنابراین اگر می‌خواهید ساختمان جدیدی بسازید یا پیش‌خرید کنید حتماً از پیمانکار خود بخواهید این مقررات را به‌طور کامل رعایت کند تا پس از پایان کار با مشکل روبرو نشوید.
عایق‌کاری بیش از مقدار اجباری:
همان‌طور که گفته شد مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان تنها حداقل‌ها را تعیین کرده است، اما می‌توان ساختمان را بیش از این‌ها هم عایق کرد و درنتیجه انرژی بیشتری صرفه‌جویی نمود. پیش از اجرای عایق‌کاری باید هزینه‌های خرید و نصب عایق و صرفه‌جویی حاصل از این کار را در نظر گرفت و اقتصادی‌ترین مقدار عایق را تعیین کرد.
