معنی فاکتور K، R و C چیست؟
فاکتورK (فاکتور رسانایی ویژه گرمایی) – مقدار گرما به Btu (واحد سنجش حرارت انگلیس) که از یک فوت مربع از یک ماده به ضخامت یک اینچ، در یک ساعت، با یک درجه فارنهایت اختلاف دما می‌گذرد. هر چه مقدار K کمتر باشد ارزش عایقی بیشتر است. تعریف کتابی: سرعت زمان عبور جریان ثابت گرما از بین یک واحد محیطی یک ماده یکنواخت به‌واسطه شیب دمایی در جهت عمود به آن واحد محیطی. مصالح عایقی معمولاً فاکتور K کمتر از یک دارند. برای تعیین دمای میانگین دمای هر دو سطح عایق را اندازه‌گیری کنید، به هم اضافه کنید و به دو تقسیم کنید. هنگام مقایسه ارزش عایقی انواع مختلف عایق‌ها، توجه به فاکتور K و دمای میانگین اهمیت دارد به‌محض افزایش دمای میانگین، فاکتور K نیز افزایش می‌یابد.
فاکتور C – (فاکتور رسانایی گرمایی)، مقدار گرما به Btu، است که از فوت مكعب ماده با یک درجه فارنهایت اختلاف دما باضخامت مشخص، می‌گذرد. فاکتور C، همان فاکتور K تقسیم بر ضخامت عایق است. این فرمول، معکوس فرمول فاکتور R است. هر چه مقدار C کمتر باشد، عایق بهتری است.
فاکتور R (فاکتور مقاومت گرمایی) – استانداردهای عایق‌بندی ملی تجاری و عایق‌بندی صنعتی فاکتور R را این‌گونه تعریف می‌کند.
“R” معکوس عددی “C” است. مقاومت گرمایی، کمیت مقاومت گرمایی را نشان می‌دهد. هرچه R بیشتر باشد، عایق مرغوب‌تر است. R معیاری برای کند کردن میزان انتقال گرما می‌باشد.
پل حرارتی
وقتی جداره یا دیواری به‌خوبی عایق نشده باشد، ممکن است بین محیطی که دما در آن کنترل می‌شود و محیط باز مانند فضای داخلی ساختمان و فضای بیرون از ساختمان، اتصال حرارتی برقرار شود. این اتصال می‌تواند محل نفوذ و نشت حرارت از درون ساختمان به بیرون باشد. به چنین پدیده‌ای پل حرارتی می‌گویند. پل حرارتی وقتی پدیدار می‌شود که مواد به‌خوبی عایق نشده باشند و به‌این‌ترتیب حرارت اجازه می‌یابد که از محلی که کمترین ضریب مقاومت حرارتی را دارد، انتقال پیدا کند. پل‌های حرارتی بیشتر در محل اتصالات و یا قسمت‌های فلزی ساختمان و همچنین جاهایی که به‌خوبی عایق‌کاری نشده باشند و یا کیفیت مواد عایق پایین باشد، پدیدار می‌شوند. عایق‌کاری اطراف پل حرارتی هرچقدر هم عایق‌کاری به‌خوبی انجام‌شده باشد، تأثیری در کاهش اتلاف حرارت نخواهد داشت چراکه حرارت باز از طریق پل حرارتی راه خود را به محیط باز پیدا خواهد کرد. بهترین روش، از بین بردن کامل پل حرارتی است. این کار را می‌توان با تغییرات ساختاری سازه و یا نصب لایه‌های عایق بین اتصالات و مقاطعی که ضریب انتقال حرارت بالا دارند، انجام داد.
از شناخته‌شده‌ترین پل‌های حرارتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
– بالکن‌های بتونی که ادامه کف طبقه به بیرون از ساختمان هستند، به‌طوری‌که در بالا و پایین آن‌ها پنجره‌های سرتاسری نصب می‌شوند، از معروف‌ترین پل‌های حرارتی در ساختمان‌ها به شمار می‌روند.
– در سوله‌ها و سازه‌های تجاری، اعضا و قطعات فولادی که مستقیماً با فضای داخلی در ارتباط هستند، گاهی به‌عنوان پل حرارتی عمل می‌کنند.
– پل‌های حرارتی هندسی همچون محل اتصال صفحات عمود بر هم.
– اتصالات فلزی بین شیشه‌ها و دیواره‌های دوجداره، خود می‌توانند به‌عنوان پل حرارتی عمل کنند. پل‌های حرارتی در همه ساختمان‌ها یافت می‌شوند. از بین بردن کامل همه پل‌های حرارتی در ساختمان، دشوار است. از طرفی مقدار اتلاف حرارت از طریق پل‌های حرارتی نیز مقدار قابل‌توجهی نیست. معمولاً در ساختمان‌هایی که اصلاً عایق نشده باشند، تنها 5% اتلاف حرارت از طریق پل حرارتی خواهد بود و 95% اتلاف حرارت از طریق سطوح داخلی ساختمان و سیستم تهویه انجام می‌شود. اما در ساختمان‌هایی که به‌خوبی عایق شده باشند، مقدار اتلاف انرژی از طریق پل حرارتی به 30% نیز می‌رسد. بهترین روش برای کاستن از اتلاف انرژی از طریق پل حرارتی در ساختمان‌های مسکونی، عایق‌کاری بسیار خوب کف هر طبقه است.
تفاوت بین دمای میانگین و دمای محیط چیست؟
دما یک خاصیت مستقل است. دما، اندازه‌گیری میزان حرارت موجود نیست برای مثال، اگر دو فنجان قهوه بریزی، یکی تا لبه و دیگری نصفه، دما» در هر دو فنجان یکی خواهد بود ولی فنجان نیمه پر فقط نصف گرمای (Btu) فنجان پر را خواهد داشت.
دمای متوسط میانگین مجموع دمای یک سطح گرم و یک سطح سرد می‌باشد. تمام فاکتورهای انتقال حرارتی (K، C و R) باید در دمای میانگین در نظر گرفته شوند. دمای محیط، میانگین دمای محیط، معمولاً هوا اطراف جسم موردنظر می‌باشد.
